ကြက်များသည်လည်း လူတို့ကဲ့သို့ပင်.....

    ကြက်များသည် လူတို့ကဲ့သို့ပင် ခြေထောက်အဆစ်အမြစ် နာကျင်မှုများကြောင့် အစာစားသုံးရန် ရေဓာတ်ဖြည့်တင်းဖို့ရန် အခက်အခဲကြုံတွေ့ရတတ်သည်။ 

     ကြက်မွေးမြူရေးတွင် နေ့စဉ်နှင့်အမျှ မွေးမြူရေးသမားတိုင်း ကြုံတွေ့နေရသည့် ကြက်များတွင်ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသည့် ရောဂါများအနက် ကြက်များ၏ ခြေထောက်များ မသန်မစွမ်းဖြစ်ခြင်းသည်လည်း တစ်ခုအပါအဝင်ဖြစ်သည်။

ကြက်များတွင် တွေ့ရတတ်သော လက္ခဏာများမှာ 

- ခြေထောက်များ လမ်းလျှောက်လျှင် ပုံသဏ္ဍန်မမှန်ခြင်း 

- ခြေထောက်များဘေးသို့ကားနေခြင်း 

- ခြေထောက်များ ချည့်နဲ့နေခြင်း

- ခြေထောက်များကွေးညွတ်နေခြင်း

- လမ်းလျှောက်လျှင် နာကျင်နေခြင်း

- ခြေထောက်များ လိမ်နေခြင်း၊ စောင်းနေခြင်း

- လမ်းအနည်းငယ်လျှောက်ရုံမျှနဲ့ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေခြင်း 

    မျိုးရိုးဗီဇကြောင့် မသန်စွမ်းခြင်းမှလွဲ၍ ခြေထောက်မသန်စွမ်းသည့် လက္ခဏာအများစုကို Vitamins (အဓိကအားဖြင့် vitamin D 3)နှင့် Mineral စသည့် အဟာရဓာတ်များတိုက်ကျွေးခြင်းဖြင့် ရောဂါဖြစ်ပွားနှုန်းကို သိသိသာသာ လျှော့ချနိုင်သည်။ 

    ခြေလက်မသန်စွမ်းခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အကြောင်းအရင်းများစွာ ရှိသည့်အနက် အဓိကဖြစ်ပေါ်စေသည့် အကြောင်းအရာများမှာ Nutrition နှင့် Vitamins ( vitamin D3) ချို့တဲ့ခြင်း၊ ဘက်တီးရီးယား (သို့မဟုတ်) ဗိုင်းရပ်စ်ဝင်ရောက်ခြင်းတို့ကြောင့် အရိုးနှင့်အဆစ်အမြစ်များ နာကျင်ထိခိုက်ခြင်း၊ ဥဖောက်ခြင်းမစတင်မီ ကြက်ဥများကို သိုလှောင်ခန်းတွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာထားရှိခြင်း၊ ဥဖောက်စဉ် ဖောက်စက်အတွင်း စိုထိုင်းစ သတ်မှတ်နှုန်းထက် နည်းနေခြင်း၊ ကိရိယာပစ္စည်းများထားရှိမှု မမှန်ကုန်ခြင်း၊ ကြက်ကောင်ရေ အရေအတွက်များခြင်း၊ ခြေထောက် မတော်တဆထိခိုက်မိခြင်း ကြက်စာခွက် ရေခွက်များ ချိတ်ဆွဲခြင်းမရှိခြင်းကြောင့် ကြက်များလှုပ်ရှားမှုနည်းလွန်း၍ မသန်စွမ်းခြင်း စသည့်အချက်များကြောင့် ခြေထောက်မသန်စွမ်းခြင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ 

    ခြေလက်မသန်စွမ်း ချည့်နဲ့ခြင်းကြောင့် ကြက်များ အစာစားနှုန်းကျနိုင်ပြီး ကြီးထွားနှုန်းလျော့ကျနိုင်သဖြင့် မွေးမြူရေးသမားတို့အတွက် ဆုံးရှုံးမှုများနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် မိမိတို့၏ခြံအတွင်း ရောဂါလက္ခဏာ စတင်တွေ့ရှိသည်နှင့် ထိုကြက်များကို အခြားကြက်များနှင့် သီးခြားဆီထားရှိပြီး တိရစ္ဆာန်ဆေးကုဆရာဝန်များ၏ ကုသမှုကို စနစ်တကျခံယူသင့်သည်။ 

    ထို့အပြင် အရည်အသွေးကောင်းမွန်သော ကြက်စာကိုသာ ရွေးချယ်ကျွေးခြင်း၊ အခြား အဟာရဖြည့်စွက်ဆေးများ တိုက်ကျွေးခြင်း၊ ကြက်မွေးမြူရေးအတွက် လိုအပ်သော အခြေခံနည်းစနစ်များအတိုင်း ကြက်ခြံအခင်းတည်ဆောက်ပုံစနစ်၊ အစာခွက်နှင့် ရေပေးဝေခြင်းစနစ်တို့ကို ဆောင်ရွက်ခြင်းဖြင့် ကြက်များ၏ ခြေထောက်များ ထိခိုက်မိခြင်းမှ ကာကွယ်နိုင်ရန်၊ ရောဂါပိုးဝင်ရောက်မှုနှင့် ရောဂါပြန့်ပွားမှုကာကွယ်နိုင်ရန် အတွက် ဇီဝထိန်းချုပ်ကာကွယ်နည်း (Biosecurity) အလေးထားလုပ်ဆောင်ခြင်းတို့ကို ဆောင်ရွက်သင့်သည်။ 

Source: Chicken Heaven On Earth

            : Poultry Keeper

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်